Ominęło mnie szaleństwo tureckiego serialu "Wspaniałe stulecie", ale kiedy przypałętała się książka o bohaterach tej popularnej sagi, postanowiłam, że przeczytam. Z racji, że nie wiedziałam prawie nic na temat produkcji, na punkcie której podobno szaleje wielu rodaków, nie miałam żadnych oczekiwań związanych z lekturą. 

Pewnie dlatego czytało mi się ją tak dobrze. 

Z miejsca polubiłam Hürrem. Pochodząca z Krymu dziewczyna o ognistych włosach jest pewna siebie, bezwzględna i zdeterminowana, bo wie, że tylko takie zachowanie pozwoli jej osiągnąć założony cel. A co nim jest? Wiadomo, że zemsta. Na początku powieści Hürrem jest jedną z wielu kobiet w haremie Sulejmana Wspaniałego, sułtana imperium osmańskiego. Ale biorąc pod uwagę jej charakter, ten stan rzeczy długo się nie utrzyma.

Autor lawiruje między bohaterami. Oprócz historii Hürrem, wplata opowieść o młodej wenecjance Julii i zakochanego w niej Abbasa, który ze względu na kolor skóry i wyznanie, nigdy nie będzie wystarczająco dobrym kandydatem dla córki możnego Antonio Gonzagi. Początkowe rozdziały traktujące o tej dwójce wkrótce stają się ważne dla rozwoju fabuły i pozostałych postaci. Nie mniej istotni w fabule są Ibrahim - wielki wezyr i przyjaciel Sulejmana, Gülbahar - matka Mustafy, pierworodnego Sulejmana czy Rüstem Pasza, który swoimi działaniami doprowadził do jednego z niezwykle ważnych dla fabuły wydarzeń. Ilość bohaterów nie jest jednak przytłaczająca, łatwo można zorientować się w powiązaniach między nimi, dzięki czemu nie traci się nic z historii.

Z racji, że czytałam powieść w wydaniu kieszonkowym, ilość stron przekraczająca 500 wydawała się dość spora, ale czytelna czcionka i przede wszystkim, fabuła, sprawiały, że opowieść w większości mi się nie dłużyła.

Polecam fanom tureckich opowieści, ale i tym, którzy mają ochotę oderwać się od codzienności i zagłębić w historie, które naszej kulturze są zupełnie obce. Ja spędziłam naprawdę przyjemne chwile przy tej pozycji i nie żałuję, że po nią sięgnęłam.