Ojciec Sonyi, Marin i Trishy zapada w śpiączkę. Sonya, najmłodsza z trójki rodzeństwa, po otrzymaniu tej niepokojącej wiadomości, powraca do rodziny, z którą nie widziała się przez lata. Nie jest to powrót ani łatwy, ani udany. Wszystko przez wspomnienia przeszłości, które dręczą ją i wciąż sprawiają ból. Młoda kobieta nie wie jednak, że jej najbliżsi też nie wyleczyli się z ran, jakie zadała im głowa rodziny. 

Hinduska rodzina przeprowadza się do Stanów Zjednoczonych i tam rozpoczyna nowe, lepsze życie. Brzmi jak spełnienie się najskrytszych marzeń, prawda? Nie dla bohaterek książki Sejal Badani "Ślad po złamanych skrzydłach". Ziemia obiecana staje się ziemią nasiąkniętą bólem, cierpieniem i krwią. I nie chodzi tu wcale o sprawy związane z osiedleniem w nowym kraju, przystosowaniem do innych warunków życia i innej kultury, chociaż to pewnie też wpłynęło na losy rodziny. Siłą sprawczą jest mąż, ojciec, który powinien dbać o zapewnienie żonie oraz córkom bytu. A kiedy ma z tym kłopoty, odreagowuje niemoc na najbliższych.

To nie jest łatwa historia. Pod podszewką kochającej się rodziny krył się dramat, skrzętnie ukrywany przez ich członków. Może wynika to z hinduskiej kultury, gdzie trwanie w małżeństwie i wydanie na świat potomstwa uważane jest za obowiązek. Przeznaczeniem kobiety w tradycji hinduistycznej jest wstąpienie w związek małżeński oraz wypełnianie obowiązków z niego wynikających. Przede wszystkim żona i matka ma obowiązek sprawowania opieki nad dziećmi oraz mężem. Natomiast wobec męża kobieta musi być uległa. A Brent, pomny tradycji, podporządkowuje sobie zarówno żonę, jak i córki. 

Pomimo trudnej tematyki, książkę czyta się znakomicie. Autorka podzieliła fabułę na cztery części, oddając historię matki, Ranee i córkom: Sonyi, Trishy i Marin, których życie i problemy różnią się od siebie jak ogień i woda. Każda z nich przeżywa przeszłość w inny sposób. Każda inaczej radzi sobie z teraźniejszością i chorobą Brenta. Kobiety, przez cały ten okres dużo dowiadują się jednak o sobie samych i swoich najbliższych. Na jaw wychodzą dawne, nierzadko przykre wspomnienia, odżywają zapomniane historie, a przyszłość nie rysuje się w kolorowych barwach.

"Ślad po złamanych skrzydłach" nie jest sagą rodzinną ukazującą hinduską kulturę. To prozaiczna opowieść, która zdarzyć się może pod każdą długością i szerokością geograficzną. I najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że takie historie przestają nas zaskakiwać. A jednak w tej książce jest coś, co nie pozwala przejść obok niej obojętnie. Mimo, że powiela opisany już niejednokrotnie problem, jest niepowtarzalna w sposobie traktowaniu przemocy i próbie rozprawienia się z jej skutkami, które nie ustają po uleczeniu fizycznych ran.